خوشم به در به دری ها،مراخراب کنید

مرا پرنده ی بی آشیان خطاب کنید

درخت نیستم اما،به بادمعتقدم

دلم شکسته تبرها!مرامجاب کنید

به بوی مرگ خوشم،زندگی نمیخواهم

برای کشتن من اندکی شتاب کنید

نفس برآمدگان هم نفس نمیخواهند

مرابه آتش بی همدمی عذاب کنید

زمانه تلخ ،هوا تلخ ،زندگی تلخ

مراشراب دهید و مراخراب کنید

اصلاچرادروغ،همین پیش پایتو

 گفتم که یک غزل بنویسم برای تو

احساس میکنم که کمی پیرترشدم

احساس می کنم که شدم مبتلای تو

برگردوبازهرچه دلت خواست بدبگو

دل می دهم دوباره به طعم صدای تو

ازقول من بگوبه دلت نرم ترشود

بی فایده است این همه دوری فدای تو

دریای من!به ابرسپردم بیاورد

یک آسمان بهانه ی باران برای تو

ناقابل است،بیشترازاین نداشتم

رخصت بده نفس بکشم درهوای تو...

به خاطر روی زیبای تو بود

که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود

که دست هیچ کس را در هم نفشردم

به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود

که حرفهای هیچ کس را باور نداشتم

به خاطر دل پاک تو بود

که پاکی باران را درک نکردم

به خاطر عشق بی ریای تو بود

که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم

به خاطر صدای دلنشین تو بود